1. وقتی فرد با خوراکی های خاص روبرو می شود نمی تواند جلوی خودش را بگیرد و خیلی بیشتر از حد معمول می خورد.
2. فرد در حالتی که گرسنه نیست همچنان به خوردن ادامه داده و به خودش می گوید چرا سیر نمی شوم؟!
3. پیش از شروع رژیم به مشاور می گویند که نمی توانند از بک یا چند غذای خاص بگذرند.
4. فرد در صورت نبود بعضی غذاها یا خوراکی های خاص در منزل یا محیط کار استرس می گیرد و برای تهیه آن حاضر است خودش را به زحمت بیندازد.
5. فرد بعضی غذاهای خاص را به ورزش، خانواده، تفریح و... ترجیح می دهد
6. از خوردن بعضی خوراکی ها در جمع پرهیز کرده چون نمی تواند جلوی خودش را بگیرد و پرخوری می کند و سپس دچار احساس گناه می شود.
7. احساس افسردگی یا تنفر یا اضطراب که به نوعی با خوردن رابطه
قید قند و شکرهای پنهان را بزنید!
شکر از آن موادی است که مصرف مداومش منجر به سوء‌مصرف می‌شود، زیرا ما میلی ذاتی به مواد شیرین داریم و حتی از همان سال‌های بچگی یاد می‌گیریم که از غذاها و خوراکی‌های شیرین برای خود‌درمانی (پایین رفتن فشارخون، درمان اضطراب و...) استفاده کنیم.
#قند در خوراکی‌های فراوری شده فراوان و البته پنهان است؛ حتی آنهایی که طعم شیرین ندارند؛ از سس‌های کچاپ و باربیکیو گرفته تا سس روی سالاد، نان و حتی چیپس! بنابراین باید برچسب غذایی خوراکی‌ها را خوب نگاه کنید و به دنبال اسم‌های مستعار شکر بگردید؛ مثل کنسانتره آبمیوه و نیز تمام کلماتی که با «اوز» تمام می‌شود؛ مثل فروکتوز یا دکستروز.
قطع مصرف این مواد، شکر زیادی را از رژیم غذایی روزانه شما حذف خواهد کرد. به این ترتیب، بعد از چند هفته، کمتر دلتان هوس نوشابه می‌کند و دسرهای مورد علاقه‌تان کم‌شیرین‌تر از همیشه خواهد بود و این همان نقطه آغازی است که شما به آن نیاز دارید. میل به شیرینی‌خوری با خوردن شیرینی بیشتر و بیشتر می‌شود اما شما همیشه می‌توانید با کمتر کردن مصرف شکر، این میل را کاهش دهید.
گوش به زنگ باشید!
مغز دارای یک حافظه کوتاه‌مدت است که وقتی بعد از پاک شدن، دوباره می‌خواهید غذای مورد علاقه‌تان را- که به آن اعتیاد داشته‌اید- امتحان کنید، به طور بالقوه واکنش‌های هیجانی‌تری از خود بروز می‌دهد. البته این عکس‌العمل هیجانی در برخی مردم اتفاق نمی‌افتد و علتش این است که اعتیاد این افراد به غذا کمتر است؛ بنابراین بهتر است در حاشیه امنیت بمانید و تا مدتی دور غذاهایی که به آنها اعتیاد داشته‌اید را خط بکشید.
برای اینکه همیشه یادتان بماند در دوره بازدرمانی هستید و مغز معتادتان هنوز نیاز به کنترل شدن دارد، یک یادآور بصری برای خود درست کنید؛ مثلا یک دستبند که رویش نوشته باشد شما در دوره ترک قرار دارید. وقتی دست‌تان را دراز می‌کنید که یک شیرینی یا چیپس بردارید، نوشته روی دستبند به شما یادآور می‌شود که از خط قرمز رد نشوید. مطمئن باشید که فقط با تمرین و تکرار است که کارتان راحت‌تر خواهد شد.